Germańska Atlantyda.

Każdy zna przewijające się ciągle w masowych mediach niektóre z wielu fantastycznych opowieści o Atlantydzie. Wszystkie te reportaże i meldunki mają to do siebie, że dotyczą pewnego czasu i jakiegoś miejsca które w najmnieszym stopniu nie odpowiadają opisowi TEJ ATLANTYDY , o której pisze grecki pisarz Platon (427-347 st.cz.).

Relacja Platona, w powiązaniu z tymi fantastycznymi teoriami, uznawana zostaje w większości za fałszywą. W wyniku całego chaosu wokół tej sprawy dochodzi do tego, że ludzie naogół uznają Atlantydę za czystą fantazję.

Tak jednak nie jest. Platon i również Homer (około1300 st.cz.) -- który pisze o Atlantydzie pod nazwą Phäakenland -- podkreślają z naciskiem, w niezależnych od siebie relacjach, że chodzi o prawdziwe wydarzenie. Należy w tym miejscu przypomnieć że i Homer z powodu swojej relacji o Troji był przez wielu uznanawany za fantastę, do momentu w którym Schliemann (1822-1890) Troję wykopał i udowodnił że Homer w najdrobniejszym szczególe miał rację. Inny trend: przechodzi się nad tym tematem, czy bezpodstawnie określa inne wysoko rozwinięte kultury z przeszłości --Atlantydą. My zwiemy tutaj wyłącznie kraj opisany przez Platona Atlantydą, skąd z resztą to pojęcie pochodzi. Bardzo mało badaczy podeszło do tego tematu profesjonalnie. Karl Georg Zschaetzsch przeanalizował dużo przekazów i nazw oraz opisów miejscowości, jednak i on dołączył do tych którzy lokalizowali Atlantydę na Azorach. Teza o położeniu w pobliżu Azorów jest dzisiaj dlatego nie do utrzymania, bo na tym obszarze żadna duża wyspa nigdy nie została zatopiona. Zschaetzsch doszedł do wniosku, że Atlantyda powstała przed 30.000 lat i była praojczyzną Aryjczyków, oraz, że stamtąd wywodzą się i zostały założone wszystkie światowe kultury. Bardzo dobre dowody o Atlantydzie dostarcza Jürgen Spanuth w swoim dziele "Die Atlanter, Volk aus dem Bernsteinland". Spanuth jest pierwszym badaczem trzymającym się ściśle przekonujących i długo już znanych --w pozytywnym sensie-- naukowych faktów, do tego stopnia, że prawie nie pojawiają się żadne wątpliwości nad wynikami jego badań.

Już od lat 50--tych zbierał ważne historyczne, geologiczne i archeologiczne naukowe wnioski i przypuszczenia, złożył je razem i opracował wspólną koncepcję. W swoich książkach wskazuje, że opisy Platona, Homera, staro egipskie napisy na świątyniach i innych antycznych autorów, pasują w detalach i zgadzają się z historycznymi (faktycznymi) wydarzeniami z około 1.200 st. cz. Pod nazwą Atlantyda opisują antyczni autorzy dokładnie germańską królweską wyspę Basilea która do 1.200 r. st. cz. leżała między Helgoland'em i Eiderstedt w dzisiejszym Wattenmeer (watty) i była centrum ogromnego atlantyckiego państwa.

Centralnym punktem spornym w tym atlantyckiem badaniu była data zniknięcia państwa i wyspy. Wielu badaczy trzymało się długo platonowych 9.000 lat, które właściwie zostały podane w innym związku. Natomiast Spanuth jest całkiem innego zdania, nie chodzi o lata, tylko -- ze względu na różne kalendarze-- o miesiące, i dochodzi dokładnie do 1.200 r.st.cz. czyli do czasu w którym te wszystkie wydarzenia miały miesce. Grecki żeglarz Pytheas, który pozostałości Atlantydy oglądał około 350r.st.cz., podał długość najdłuższego dnia w Atlantydzie wynoszącą 17 godziń, co odpowiada dokładnie stopniu szerokości geograficznej Helgoland'u. Poza tym jest pewne, że po Morzu Północnym podróżował. Homer opisuje dokładnie jaką marszrutą żeglował Odyseusz do Atlantydy, a rzymski historyk Tacitus ( 1 stulecie now.cz.) przyznaje, że za jego czasu wiedziano iż Homera Odyseusz "pływał po północnym oceanie Germanii." Przedewszystkim jednak w Platon'a książkach Timaios i Kiritias oraz homerowskiej Odysseji znajdziemy opis atlantyckiej kultury, jak również zgodne położenie Atlantydy przy Helgoland'zie. Według nich, Atlantyda leżała w Północnym Oceanie. Bezpośrednio przed królewską wyspą wystawał z morza skalny masyw (= Helgoland), z tyłu tej skały wznosiły się wzgórza i wydmy przy morzu a poza nimi urodzajna ziemia. Cały kraj chroniony był tamami i leżał przy ujsciu dużej rzeki [ ujście Łaby ciągnęło się wówczas o wiele dalej przez watty (geogr. Morza Północnego) jak dzisiaj] ; na całej wyspie wydobywano bursztyn ( wówczas bursztyn pochodził z Morza Północnego), poprzez rzekę Eridanos (rzeka Eider) można dotrzeć do przeciwległego morza (= Bałtyk) ; Bóg Posejdon, identyczny z germańskim bogiem Fosite, był czczony jako protoplasta, a król (Kaiser) Atlantydy był najwyższym zwierzchnikiem, któremu podlegało 12 innych królów z których Gadeirosa zidentyfikowano jako władcę półwyspu Iberyjskiego. Atlantydzi byli tak jak ich dalecy potomkowie Wikingowie świetnymi żeglarzami, byli ; "zbliżeni boskiej naturze i nie przemieszani z innymi śmiertelnikami..." Spanuth zwraca uwagę że Homer, Platon & Co. opisują szczególne cechy Atlantydów które odpowiadają kropka w kropkę znanym germańskimobyczajom jak taniec, sport, kodex honorowy, kult, budowa okrętów, architektura i inne.

Platon opisuje Atlantydę potrójnie, raz samą wyspę z jej stolicą, następnie główny kraj otoczony dookoła centralną niziną, i w końcu cały Reich inkluzywnie z jego 10 względnie 12 państwami. Opisuje dokładnie podział głównego kraju na dystrykty składające się ze 100 okręgów. Każdy dystrykt musiał wystawić 20 wojowników, a 6 dystryktów stanowiło większą jednostkę administacyjną. Podział ten odpowiadał dokładnie podziałowi Germanii aż do samego średniowiecza. Do tego dodaje Homer : występują tam (w Atlantydzie)usypane naziemne wały umocowane palami,- i które dochowały się do naszych czasów i występowały tylko w północnej i środkowej Europie, wspomina też o germańskich zwyczajach podczas biesiad na Basileii : każdy mial swój własny stół i krzesło, dokładnie tak jak opisuje to Tacyt. Odyseusz spostrzegł też różnicę w oświetleniu, w Germanii używano pochodnie, do tego opisuje dokładnie naczynia, miecze i siekiery z brązu, złote konwie i puchary, te które znaleźli archeolodzy ( które często, mylnie czy umyślnie przypisują Anglosasi Keltom). Również duża ilość autorów pisze o położeniu Atlantydy przy Eridanus (=Eider) oraz o prastarej drodze handlowej poprzez tę rzekę do Bałtyku. Z Reich'em Atlantydy identyczna jest kultura megalityczna, która jak się przypuszcza, rozprzestrzeniła się z Europy w całym rejonie Morza Sródziemnego na ogromnym obszarze i stworzyła jedno ogromne państwo, o czym świadczy też megalityczna miara,- Elle. Budowle tej kultury sięgają całe 7000 tyś. lat do tyłu, a budowle tej prawdopodobnie identycznej "Linienbandkeramikkultur" stare są 9000tyś lat, a więc sięgają bezpośrednio czasu polodowcowego. Ze względu na duże zagęszczenie i różnorodność znalezisk, ale też bardzo starych, należy przyjąć że centrum atlantycko-megalitowe znajdowało się w dzisiejszej Danii i północnych Niemiec, skąd kultura ta rozprzestrzeniała się na obszarach przylegających do Morza Sródziemnego. Dla przykładu : schodkowa piramida w północnej Sardyni Monte d' Accodi zbudowana została około roku 3.300 st.cz., to jest 200 lat wcześniej przed tą pierwszą zbudowaną rzekomo przez pierwszego egipskiego faraona.Tym samym jest dowiedzione że te wysokie kultury ostatnich 10.000 tyś. lat dookoła Morza Sródziemnego i w Oriencie miały swój początek w północnej Europie, przyczym z góry zakładamy w tym miejscu, że wszystkie ARYJSKIE plemiona ze środkowej Europy zaliczamy do Atlantydów,które miały kiedyś wspólną praojczyznę. W szkołach uczy się o północnych morskich ludach, które około roku 1.200 st.cz. w poszukiwaniu nowych obszarów osiedleńczych przepłynęły Morze Sródziemne i zaszły w konflikt z tamtejszymi mocarstwami, Egiptem, Grecją i t.d.

Znanym ogólnie faktem jest, że wówczas miały miejsce na Swiecie katastrofy naturalne : wybuchy wulkanów (n.p. Thera Santorin), trzęsienia ziemi, sztormy powodujące powodzie, i t.d. które dosięgnęły w większym czy mniejszym stopniu wszystkie kraje. Spanuth zwraca w swoich pracach uwagę na to iż w wyniku tych katastrof, i co z tym się wiązało, załamaniem klimatycznym, te północne wyspy włącznie z królewską Basileą zostały w morzu zatopione i dlatego dużo północnych Europejczyków zmuszonych zostało do opuszczenia swojej ojczyzny by na południu szukać nowych terenów osiedleńczych. Nastąpiły regularne wędrówki ludów.Tym sposobem dotarli przodkowie Fenicjan i Filistynów do Palestyny, Dorowie do Grecji, Phyrger (?) do Małej Azji, Latiner (Rzymianie) do dzisiejszych Włoch. Zamieszczona mapka pokazuje kierunek wędrówek, różowym kolorem zaznaczono miejsca budowli megalitycznych a czarne kropki oznaczają znaleziska .

Interesujące w tym związku jest też, że Germanie nie prowadzili swoje wojny --jak inni -- z tą znaną później i dzisiaj okropnością, lecz jak tylko było to możliwe roztrzygali ją w walce między królami lub wojownikami (ten zwyczaj został dziwnym zbiegiem okoliczności zarejestrowany w Biblii w przypadku David contra Goliat). Jednoznaczne i precyzyjne są też antyczne opisy dotyczące geograficznego położenia Atlantydy--Bazylei po jej zatopieniu (około roku 1.200 st.cz), germańskich mieszkańców, Elby i Eider, oraz opisy dotyczące nieżeglownego morza [błotnego (= Wattenmeer)] jak też niektórych wydarzeń, przypływ i odpływ, w końcu kamiennego gruntu znajdującego się na miejscu byłej stolicy Atlantydy. Ten grund został w latach 40-50

ubiegłego wieku przez płetwonurków stosunkowo dobrze zbadany, przyczym części tego zatopionego miasta zostały sfotografowane i narysowane ( zdjęcie).

Urzędy i archeolodzy niestety, jak dotąd, nie podjęli w tej sprawie żadnych czynności. Powstanie Atlantis-Basilei leży w okresie uważanym dzisiaj za czas prehistoryczny (co pod tym pojęciem rozumieją naukowcy trudno określić, narzędzia i rysunki stworzone przez człowieka mają 250.000 tyś. lat, Z.). Jak już zaznaczono, założenie Atlantis nastąpiło przypuszczalnie krótko po okresie polodowcowym t. zn. przed 9.000tyś. lat. Według przekazów, Atlantydę założył Bóg Poseidon i jego małżonka Kleito. Pierwszym królem został ich syn Atlas, który według Sag, podtrzymywał sklepienie nieba. W Atlantydzie stała podobizna podpory nieba, znana powszechnie u Germanów Irminsul (nazywana też: "Himmelstütze", "Weltenbaum", a według niektórych znawców znana też Słowianom, ). Nazwa Atlantis , według Platona pochodzi od Atlasa,- ant jest germańską końcówką,- należący do . Tym samym Atlantyda nie była tylko politycznym centrum, lecz przedewszystkim najważniejszym sanktuarium religijnym ówczesnego Swiata i owego czasu. Z powodu cenionego bursztynu -- któremu przypisywano magiczną siłę, zwała się ta wyspa w Grecji Elektris (= Bernstein, Bursztyn), ze względu na święty las Hesperidów i w dużej ilości występujących jabłoni (drzew) też Abalus (= Apfelinsel,- wyspa jabłek) co jest jednoznaczne z celtycką świętą wyspą Avalon. Poza tym jest udowodnione, że opisy miejsc Asgard w Edda odpowiadają faktycznym warunkom wokół tej świętej wyspy (Helgoland = Heilige Insel, święta wyspa). We wszystkich cywilizacjach znajdują się identyczne lub podobne przekazy opisujące świętą wyspę na północy. Mieszkańcy Atlantydy zwani są w greckich pismach też : Phäaken, Heraklidzi albo Hyperboreer a przez Egipcjan Haunebu, którzy "pochodzą z wysp i trwałego lądu ze światowego morza (Weltmeer) na dalekiej północy" i często w powiązaniu z bogami. Ta święta wyspa Atlantis odegrała więc w ostatnich 10.000tyś latach, decydującą rolę w powstaniu całej ludzkiej cywilizacji.

tłum.Tezlav von Roya