Kiedy i w jaki sposób wynaleziony został żydowski naród? Rozmowa z historykiem Shlomo Sand. http://www.tlaxcala.es/pp.asp?reference=6104&lg=de

AUTOR: Jonathan COOK جونثان كوك

Tł.Ellen Rohlfs

Izraelski bestseler łamie narodowe tabu. Ta idea żadowskiego narodu jest wynaleziona, mówi historyk Shlomo Sand. Nikt nie jest tym bardziej zaskoczony jak sam autor, tym właśnie, że jego praca od 19 tygodni stoi na liście bestselerów, oraz, że sam autor profesor historii odniósł taki sukces, mimo tego, że jego książka łamie największe Izraelskie tabu. Dr. Sand twierdzi, że ta idea żydowskiego narodu,- który na gwałt potrzebował bezpiecznego portu, została użyta początkowo do tego, żeby uzasadnić potrzebę powstanie Izraela,- jest mitem, który istnieje dopiera od 100 lat.

Dr. Sand, expert europejskiej historii na Tel Aviver Universität, zajęty jest głównie badaniami archeologicznymi, aby uzasadnić swoje stanowisko czyni jednak duśo więcej, wszystko jednak jest stosunkowo kontrowersyjne.Twierdzi też, że Żydzi nie zostali nigdy ze Swiętej Ziemi wygnani. Poza tym twierdzi również, że Żydzi nigdy z Palestyny nie zostali wygnani, i większość dzisiejszych Żydów nie ma żadnych historycznych powiązań z krajem który zwany jest Izraelem, i jedyne polityczne rozwiązanie tego konfliktu leża w zlikwidowaniu Izraela. Książka ta, „Kiedy i jak zostali wynalezieni Żydzi?” czytana będzie prawdopodobnie na całym świecie. Francuskie wydanie osiągnęło już trzy nakłady. Podjęto też tłumaczenie tej księżki w sześciu językach, włącznie z arabskim i angielskim. Dr. Sand przypuszcza jednak, że ze strony pro-izraelskiego –lobby nastąpi ostra reakcja, jeżeli jego angielskie wydawnictwo w następnym roku wyda tą książkę w USA.

W odróżnien od tej reakcji, są Izraelczycy – jażeli nawet niezbyt uszczęśliwieni – to jednak conajmniej ciekawi jego argumentów. Jeden z czołowych żurnalistów tego kraju, Tom Segev, nazwał tą książkę „fascynującą i prowokującą”. Niespodziewanie jego akademiccy koledzy w Izraelu wystraszyli się moich argumentów, - oświadczył Dr.Sand. Wyjątkiem jest Israel Bartal, profesor żydowskiej historii na Uniwersytecie w Jerozolimie. W Haaretz, żydowskim dzienniku, nie zadaje sobie specjalnego trudu aby Dr. Sand’a twierdzenia podważyć. W swoim artykule idzie jemu mniej o obronę jego zawodu: uważa iż izraelscy historycy nie są takimi ignorantami w żydowskiej historii,- jak Dr. Sand sądzi ( interesujące twierdzenie t.v.r.).

Pomysł napisania tej książki telepał w jego łepetynie od dawna, mówi Dr. Sand, czekał z tym ale do niedawna. „Nie mogę powiedzieć, że należę do odważnych, kiedy tą księgę teraz wadałem. Czekałem z tym aż zostałem Ordinarius’em”. W tym izraelskim akademickim świecie trzeba za tego rodzaju poglądy pewną cenę zapłacić.

Głównym argumentem Dr. Sand’a jest, że Żydzi aż do początku ubiegłego stulecia uważali się za towarzystwo religijne. Dopiero na przełomie 19/20 stulecia wynależli żydoscy syjoniści tą ideę, że niezależnie od żydowskiej religii istnieje żydowski naród. Dokładnie tak samo było z tą żydowskó ideą, iż Żydzi zobowiązani byli z tego wygnania do tej „obiecany ziemi” powrócić, do tego obcego kraj,- dodał Dr.Sand. Syjonizm zmienił ową ideę o Jerozolimie. Poprzednio były te święte miasta widziane tylko jako miasta utęsknione, nie takie gdzie należy żyć. 2000 lat żyli Żydzi od Jerozolimy oddaleni, nie dla tego że nie mogli powrócić, jeno dlatego, bo religia im to zabraniała, aż do powroti Masjasza.” Największa niespodzianka, podczas jego badań, trafiła go kiedy szukał za archeologicznymi dowodami. Nie byłem wychowywany w duchu syjonistycznym, ale jak wszyscy inni Izraelici sądziłem oczywiście, że Żydzi regularnym narodem byli, że w Judei żyli i że wszyscy po roku 70 nowej ery zostali wygnani.” „Ale jak zaczynałem za dowodami szukać, odkryłem, że królestwa Davida i Salomo to legendy.” „Podobnie ma się z tym wygnaniem. Faktycznie: Żydostwo bez tego wygnania jest trudne do wyjaśnienia. Ale kiedy zacząłem szukać za historycznyni księgami, które te wydarzenia powinny opisywać, nic nie znalazłem, absolutnie nic.”

„ A to dlatego, bo Rzymianie żaden naród nie deportowali. Żydzi w Palestynie przede wszystkim byli chłopami, i według wszelkiego prawdopodobieństwa pozostali na swojej ziemi.” Za to wierzy on w to, że pewna alternatywna teoria jest przekonywująca: to wygnanie było mitem, wymyślonym przez wczesnych chrześcijan, aby Żydów do nowej wiary przekonać. „Chrześcijanie chcieli, aby ci późniejsi Żydzi uwierzyli, że ich przodkowie zostali przez Boga za karę wygnani ( bo nie uznawali Jezusa za Mesjasza R.).

Jeżeli więc żadnego wygnania nie było, to jak jest możliwe, że tak dużo Żydów było rozproszonych po całym świecie, zanim to nowoczesne państwo Izrael rozpoczęło nawoływać do „powrotu”. Dr. Sand twierdzi, „że stulecia przed i po chrześcijańskiej erze, religia żydowska była religią misyjną, która głównie zajmowała się werbowaniem nowych członków. O tym w rzymsko-łacinskiej literaturze z każdego okresu się wspomina.” Żydzi podróżowali w inne regiony i próbowali zdobyć zwolenników, szczególnie w Jemenie i wśród Berberów w Północnej Afryce. Kilkaset lat późnie konwertuje (przechodzi masowo na Judaizm) praktycznie cały naród Chazarów w południowei Rosji, tworząc tym samym Żydów aszkenazyjskich w Srodkowej i Wschodniej Europie. Dr. Sand zwraca uwagę na tą dziwną sytuację owego zaprzeczania, w której większość Izraelitów żyje, i jednocześnie na gazety, które w ostatnim czasie rozpisują się szeroko o odkryciu w pobliżu Morza Kaspijskiego, stolicy Chazarskiego Królestwa. Ynet, owa Internetside najpoczytniejszego dziennika Yedioth Ahronath my nagłówek: „Rosyjscy archeolodzy odkryli od dawna zagubioną Żydowską stolicę.” Jednak żadna z tych gazet – dodaje Dr. Sand – nie podkreśliła znaczenie tego odkrcia dla żydowskiej historii. Inne, dalsze pytanie wyjaśnia relacja Dr. Sand’a bliżej, jak sam sądzi: jeżeli większość Zydów nigdy ową Swiętą Ziemię nie opuściła, to co się z nimi stało? Tego się w izraelskich szkołach nie uczy, ale większość wczesnych syjonistów, włącznie z Davidem Ben Gurion’em, wierzyła, że Palestyńczycy byli potomkami wczesnych Zydów. Wierzyli też, iż ci Żydzi później przeszli na Islam.” Dr. Sand przypisuje swoim kolegom zbyt dużą wstrzemięźliwość, aby się z nim dogadać….. bo ta cała budowla - „Żydowska Historia”, którą jeszcze na uniwersytetach się uczy, runie jak domek z kart. Cyły problem z tym przedmiotem, historia w Izraelu, powiązany jest z decyzją podjętą w latach 30 ubiegłego wieku, kiedy historię podzielono na dwie dyscypliny: historię ogólną i historię żydowską. Przyjęto, iż żydowska historia wymaga własnego przedmiotu, bo żydowskie doświadczenia są jednorazowe.

„Na wyższych uczelniach nie istnieją żadne wydziały zajmujące się polityką czy socjologią.”

Historię uczy się w ten sposób; zezwala się uczyć historii jeno specjalistom żyjącym w insularnym i konserwatywnym świecie, gdzie od modernego wpływu i historycznych badań są odizolowani.

„Jestem w Izraelu za to krytykowany, bo piszę o żydowskiej historii, bo moją specjalnością jest historia Europy.” Ale książka jak ta, potrzebuje historyka któremu te powszechnie przyjęte koncepty historycznych badań akademickiego świata są wszędzie znana.

Źródło: Book refuting Jewish taboo on Israel’s bestseller list

Artykół oryginalny opublikowany 6.10.2008

tłum.polskie: t.v.r.